"That cold ain't the weather, that's death approaching."
"Στο Μπάροου της Αλάσκα, ο ήλιος δύει για τριάντα συνεχόμενες ημέρες κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Καθώς η πόλη κατεβάζει ρολά, οι περισσότεροι από τους εκατό και κάτι κατοίκους που αποφάσισαν να μείνουν στην πόλη, σκοτώνονται μυστηριωδώς μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Άγνωστοι κυνηγοί κόβουν κάθε μέσο επικοινωνίας και εξόδου. Μέσα στον πανικό που ακολουθεί, η μικρή ομάδα των ατόμων που επιζούν, καθοδηγούμενοι από ένα νεαρό ζευγάρι σερίφηδων, θα προσπαθήσουν να παραμείνουν ζωντανοί, μέχρι τη στιγμή που θα επιστρέψει το φως της ημέρας."
30 μέρες νύχτα.. χμμ..Αίμα δάκρυα κ ιδρώτας που έλεγε και ένα γνωστό άσμα πριν αρκετά χρόνια. Σπλάτερ με τα όλα του. Μια ταινία με αίμα κ ακόμη περισσότερο αίμα καθόλη την διάρκεια της, με φόβο, αλλά και στυλ και ένταση. Στα θετικά της στοιχεία να προσθέσουμε την κλειστοφοβική της ατμόσφαιρα (ότι πρέπει για θρίλερ), την καλη φωτογραφία και την καλή μουσική. Στ΄αρνητικά της τώρα απογοητευτική μου φάνηκε η υπόθεση με τα δεκάδες της κενά και καθόλου πρωτότυπη. Οι χαρακτήρες-βαμπιρ γελοίοι και υπερβολικοί κάτι που δικαιολογείται από το γεγονός πως η ταινία βασίζεται σε comic. Μάλλον ανούσια ταινία που τελειώνει απότομα (και πρωτότυπα) χωρίς να δίνει απαντήσεις αλλά και από την άλλη, πολύ καλή για το είδος που αντιπροσωπεύει.
Να τη δείτε αν:
- Σας αρέσουν τα σπλάτερ. Είναι πολύ καλή για το είδος της.
- Πηγαίνετε έχοντας ξεκαθαρίσει στο μυαλό σας τι πρόκειται να δείτε. Αίματα. Και πανικό.
- Σας αρέσει ο Josh Hartnett. (Είναι η αδυναμία μου... κ ήταν κ αρκετά καλός στο ρόλο του)
Να μην τη δείτε αν:
-Δεν σας αρέσουν τα σπλάτερ. Θα βαρεθείτε ή θα αηδιάσετε.
-Δεν αντέχετε τα αίματα. Θα αηδιάσετε σκέτο. Μπορεί κ να λιποθυμίσετε.
-Θέλετε μια ταινία με σοβαρό περιεχόμενο. (Ένας Josh δεν φέρνει την Άνοιξη:P)
1 σχόλιο:
Ο David Slade μας είχε απασχολήσει προ διετίας, με ένα καλό ψυχολογικό θρίλερ, που όμως είχε ενοχλητικό θέμα. Το θέμα της παιδεραστίας. Αυτή τη φορά επιστρέφει πάλι με ένα θρίλερ. Ένα θρίλερ με βρυκόλακες όμως. Και αποδεικνύει ότι το Hard Candy δεν ήταν ένα “πυροτέχνημα”. Δημιούργησε ένα καλό και τρομακτικό θρίλερ, ξεφεύγοντας από την πεπατημένη, χρησιμοποιώντας λίγες gore σκηνές. Ο Slade σκηνοθετεί πολύ έξυπνα την ταινία, χρησιμοποιώντας το παιχνίδι του “κρυφτού” με φόντο το τρομακτικό σκοτάδι και το πολικό ψύχος. Δε βιάζεται να μας παρουσιάσει τους βρυκόλακες. Ακόμα και όταν γίνουν οι δύο πρώτοι φόνοι, δε τους βλέπουμε παρά ελάχιστα. Αυτό μας αυξάνει ακόμα περισσότερο την περιέργεια. Παρ’ ότι το back story(ο σερίφης και η γυναίκα του που έχουν χωρίσει) δεν είναι κάτι το πρωτότυπο, εντούτοις αυτό δεν ζημιώνει το έργο. Το φίλμ είναι καλοστημένο και τα οπτικά και ηχητικά εφέ που το συνοδεύουν, δημιουργούν μία μόνιμη και έντονη κατάσταση φόβου.
Μία ουσιώδης διαφορά του φίλμ, με άλλα του είδους, είναι η προσέγγιση των βρυκολάκων. Έχουμε συνηθίσει να τους βλέπουμε σκοτεινούς και σε γοτθικό στυλ, αλλά σαγηνευτικούς. Ο Slade από την άλλη μας τους παρουσιάζει αποκρουστικούς, τρομακτικούς, να βρίσκονται σε μία άγρια και κτηνώδη κατάσταση, χωρίς βέβαια να απουσιάζει η νοημοσύνη.
Όσον αφορά τις ερμηνείες ο Danny Huston είναι πειστικότατος ,ως αρχηγός των βρυκολάκων. Από την άλλη ο Hartnett είναι μέτριος στο ρόλο του. Απλώς στο τέλος συμπαθούμε τον χαρακτήρα που ενσαρκώνει, αφού θα δώσει τα πάντα για να σώσει την αγαπημένη του. Το υπόλοιπο cast στέκεται καλά.
Δεν ξέρω αν το εν λόγω φίλμ, είναι η απαρχή της αναγέννησης του είδους. Σαφώς, όμως, είναι από τους καλύτερους και πιο τρομακτικούς αντιπροσώπους του.
7/10
Cinemania_Gr
http://darkchildgr.blogspot.com/
Δημοσίευση σχολίου