Slumdog Millionaire

"Love and money... You have mixed them both."

"Ο Τζαμάλ Μαλίκ, ένας 18χρονος από τις φτωχογειτονιές του Μουμπάι, θα ζήσει τη μεγαλύτερη ημέρα της ζωής του με όλα τα μάτια της Ινδίας στραμμένα πάνω του: αν απαντήσει σωστά σε μια τελευταία ερώτηση, θα κερδίσει 20 εκατομμύρια ρουπίες στο τηλεπαιχνίδι «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος?». Το σόου διακόπτεται μέχρι την επόμενη μέρα το πρωί, και τότε η αστυνομία συλλαμβάνει τον Τζαμάλ ως ύποπτο απάτης: πώς γίνεται ένα παιδί του δρόμου να γνωρίζει τόσο πολλά? Θέλοντας να αποδείξει την αθωότητά του, ο Τζαμάλ διηγείται την ιστορία της ζωής του, και βλέπουμε ότι κάθε κεφάλαιό της περιέχει και μια απάντηση στις απίθανες ερωτήσεις του τηλεπαιχνιδιού. Η μόνη ερώτηση που παραμένει αναπάντητη είναι πώς ένας νεαρός χωρίς πάθος για το χρήμα κατέληξε να παίρνει μέρος στο συγκεκριμένο σόου? Όταν ο Τζαμάλ επιστρέψει για να απαντήσει στην τελευταία ερώτηση, θα το αποκαλύψει σε 60 εκατομμύρια τηλεθεατές... "

Λίγο πριν μπω στην αίθουσα για το Slumdog Millionaire, διάβαζα ένα από τα διαφημιστικά φυλλάδια της ταινίας. "Η πιο αισιόδοξη ταινία της δεκαετίας" έλεγε. Δυο γεμάτες ώρες αργότερα, βγαίνοντας μ΄ ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη μα πάνω απ΄όλα με μια γλυκιά ανακούφιση στην καρδιά σκεφτόμουν πως η ταινία του Dannie Boyle δεν είναι απλά ο ορισμός του αισιόδοξου μα και το απόλυτο σύγχρονο παραμύθι. Ένα παραμύθι που τα έχει όλα: πόνο, δάκρυα, κακιές μάγισσες, μόχθο και αδικία, μα και αγάπη αληθινή και τελικά λύτρωση. Ο "Τρωγλοδύτης εκατομμυριούχος" όπως αποδόθηκε η ταινία στα ελληνικά, που παραλίγο να πάει κατευθείαν σε DVD (χρειάστηκε να το διαβάσω από τρεις διαφορετικές πηγες για να το πιστέψω) και προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις στην Ινδία για τη ωμή και σκληρή πραγματικότητα που παρουσιάζει, θεωρώ πως άξιζε όλα τα χρυσά αγαλματάκια που απέσπασε. Αποτελεί σίγουρα ένα φόρο τιμής στην αγάπη, στο πείσμα, τη δύναμη ενώ παράλληλα μας ταξιδεύει στην Ινδία με μια ματιά σαν από ντοκιμαντέρ του Lonely planet.

Ο Danny Boyle άψογος σκηνοθετικά, καταφέρνει με μαεστρία και μέσα από τρεις χρόνους να αποδώσει την σκληρή όσο και ρομαντική ιστορία του. Ξεδιπλώνει το κουβάρι της ζωής του Τζαμαλ (και παράλληλα τη ζωή στις φτωχικές γειτονίες της Ινδίας)με γρήγορο ρυθμό και με μια γλυκιά δόση Bollywood.Η ταινία έχει επίσης φανταστική φωτογραφία με ζεστά χρώματα που κρατάνε ζεστή και την καρδιά σου παρά τα σκληρά πλάνα και τις τρομακτικές αλήθειες της ζωής του ήρωα. Παράλληλα, το ίδιο με την ταινία λάτρεψα και το απολαυστικό και αισιόδοξο soundtrack που παντρεύει ευχάριστα και άκρως επιτυχημένα σύγχρονους ήχους με τα παραδοσιακά χρώματα της Ινδίας.( Ήξερα ήδη απ΄έξω το "Paper planes" και τραγουδούσα εκστασιασμένη στην αντίστοιχη σκηνή για να φανταστείτε ενώ και τα υπόλοιπα τραγούδια όπως το βραβευμένο "Jai Ho" είναι πολύ ωραία.) Γενικά ο ήχος της ταινίας είναι εξαιρετικά προσεγμένος και καθαρός.

Τέλος, ερμηνευτικά οι μικροί πρωταγωνιστές προερχόμενοι από τις φτωχογειτονιές του Μουμπάι τα καταφέρνουν περίφημα με κορυφαίο βέβαια το Τζαμαλ ή κατά κόσμον Dev Patel που κέρδισε μεταξύ άλλων και το βραβείο "British Independent Film Award" για τον πιο πολλά υποσχόμενο νέο ηθοποιό. Αξίζει εδώ να σημειώσω πως η Latika ή Freida Pinto μου δημιούργησε τρομακτικά αισθήματα ζήλιας καθότι είναι απλά εντυπωσιακή.

Να τη δείτε:

-Για όλα τα παραπάνω
-Για την ανθρωπιά της και γιατι εστιάζει στη θετική πλευρά μιας τραγωδίας

Να μην τη δείτε:

- Σε περίπτωση που δεν αντέχετε τις ιδιαίτερα σκληρές σκηνές (που εδώ περιλαμβάνουν κυρίως μικρά παιδιά)